donderdag 4 juni 2015

París, Nólsoy og Suðuroy

Ik ga nooit nog zeggen dat ik snel iets ga schrijven op deze blog. Het betekend toch enkel dat jullie weer een maand moeten wachten. Mocht het volgende bericht er over een maand nog niet staan, vraag me dan gewoon wat je wil weten. Ik ben dan toch weer in België.
Anyway wat heb ik de afgelopen maand uitgespookt: Parijs, einde schooljaar, naar Nólsoy en Suðuroy geweest.
Parijs: Iedereen van de klas keek er natuurlijk erg naar uit wat ook logisch was. De dag dat we vertrokken zijn we samen naar de luchthaven gereden. Na 2 vluchten en ook 2 uur te wachten op verbinding in Kopenhagen stonden we dus in Parijs en konden we naar ons hotel. De dagen erna hadden we een druk schema: Notre Dame, Sacré Coeur, Eiffeltoren, boottocht op de Seine, de buurt rond het hotel (Quartier Latin), Louvre, veel te veel bruggen, te weinig slaap, shoppen op de Champs-Élysées, Arc de Triomphe en ook nog een bezoek aan de eerste winkel van Chanel ( dat mensen er naar kunnen uitkijken om daar binnen te gaan, wow.) Degenen die op facebook gekeken hebben weten het al, mijn ouders en broer zijn toen ook naar Parijs afgezakt. Oh dat was leuk, zoveel chocolade om mee te nemen naar de Faeröer! Minder leuk was wel het feit dat ik dan veel te veel talen moest spreken: Nederlands, Faeroers, Frans en soms zelfs Engels.



De terugreis bevatte weerom een wachttijd van 2 uur in Kopenhagen, ik ken mijn weg ondertussen wel in de taxfree ginds. Terug hier voelde aan als thuiskomen, weer de bergen kunnen zien, de dagen die steeds langer worden...
Het schooljaar liep ook ten einde en dat is niet helemaal hetzelfde als thuis. Wat wij doen met de 100 dagen doet men hier tijdens de laatste schoolweek. De derdejaars kwamen de hele week verkleed naar school en hadden de laatste dag een parcours gemaakt waar we door moesten.
Maar wat ik het leukste vond die laatste week waren de leerkrachten die zeiden dat we cake mochten meebrengen om het jaar te beëindigen. Sommigen brachten zelf ook iets mee om uit te delen, hoewel een paar snoepjes nu niet veel beter zijn dan een zelfgemaakte cake hoor.

 Na de laatste dag op school ben ik naar Nólsoy vertrokken voor een week. Nólsoy is het eiland dat tegenover Tórshavn gelegen is en het dorp heeft dezelfde naam als het eiland.
Valters en ik vertrokken dus vrijdags naar Nólsoy en Marike arriveerde zaterdags, het was de eerste keer dat we samen iets zouden doen. Nu ja, we verbleven wel bij verschillende gezinnen maar het was de eerste keer sinds onze aankomst hier dat we echt samen dingen konden doen. Zo zijn Marike en ik zaterdag avond naar de hottub geweest en zijn we ook een dag naar Havn geweest om het kunstmuseum te bezoeken. We hebben veel tijd buiten doorgebracht wandelen en proberen om lammetjes te vangen aangezien de schapen er gewoon in het dorp rondliepen.




Wandelen deden we ook veel daar, zo zijn we naar de vuurtoren gewandeld met z'n allen. Amai wat hadden we geluk die dag, niet enkel was het een mooie wandeling: de berg op en naar de andere kant van het eiland wandelen via zo een oud pad dat wordt aangegeven door van die steenhopen. Toen we we bij de vuurtoren aankwamen kwamen we er de wakers tegen. Blijkbaar was het die dag de laatste dag dat de toren gewerkt had voor de zomerpauze. We kregen een mooie uitleg over de vuurtoren en mochten zelfs in de lens staan, naast de lamp!





Feitjes/weetjes over de vuurtoren die we gekregen hebben:
Het is de grootste lens ter wereld.
Ze is tot wel 25 mijl ver zichtbaar.
De lens is 40 miljoen kronen waard.
Er kunnen wel 12 in de lens staan.
Het was 20 mei toen we er waren, de lamp brand nu niet meer tot 20 juli.
Er hangen nu dus gordijntjes tussen de lens en de lamp.
Er is een extra lamp ter beveiliging voor als de eerste moest falen, wel via sms verwittiging naar de wachter dan.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben de Duitsers geprobeerd om de vuurtoren te vernietigen. Dat lukte hen niet, hun bommen raakten de machinekamer in plaats van de toren zelf.
De terugweg naar Nólsoy verliep over het water, We hadden het kunnen regelen dat iemand ons zou komen ophalen met zijn boot zodat we niet weer dezelfde weg voor 2 uur moesten bewandelen. Goed ook, toen we aankwamen begon het alweer te regenen.

Vertrekken van Nólsoy werd vertrekken naar Suðuroy, het zuidelijke eiland. We gingen er met het pinksterweekend op bezoek bij de mama van Tórun. Van de ene boot op de andere dus, eerst 20 minuutjes naar Havn en dan 2 uur met de Smyril van Havn naar Tvøroyi. 
Zaterdag hebben we niet veel gedaan omdat het weer niet meezat. Wel hebben we die dag de oude weg van Tvøroyi naar Hov gedaan.



Met Pinksteren ben ik eerst met mijn gastouders naar de kerk geweest, Tvøroyi heeft een kerk die volledig van hout is en daar moest ik toch ook de binnenkant van zien. Mensen die ooit in de buurt zijn, die kerk moet je bezoeken!
We zijn dan gaan eten bij Tórun haar zus. Nadien hebben we besloten om met de auto rond te gaan rijden. We zijn eerst naar Hvalba gereden waar we naar de westelijke zijde van het eiland zijn gaan kijken. Doordat het weer niet te wild en ook niet te rustig was, waren de golven en de kust echt de moeite om te zien.
Nadien zijn we naar Lopra gereden waar we weerom naar de westelijke kustlijn gingen. Hier hebben we een korte wandeling gemaakt. Sumba was de laatste stop voor we terugreden naar Tvøroyi. Het is het meest zuidelijke dorp op de Faeröer en we zijn er op het strand geweest. Het zand is er zwart, zo vreemd.








Terug in Tvøroyi heb ik ook nog de beste souvenirs gekregen. Jon, de schoonbroer van Tórun, gaf me een walvistand en 2 walvisbeenderen. Het klinkt misschien stom maar ik vind het echt geweldig omdat het toch wel betekend dat je echt respect hebt voor de cultuur en gewoonten hier. De tand en beenderen zijn namelijk afkomstig van grindhvalur, de walvissoort die men hier vangt als ze in een baai zijn. Er is veel discussie over heel dat gedoe, dat weet ik wel, maar er zijn hier wetten over die vangst. Niet iedereen mag dat doen. 
En als je dan een tand en 2 beenderen krijgt vind ik dat echt een gebaar van acceptatie.



dinsdag 28 april 2015

Lítlan tekst aðren eg fari til París

En hop weer een berichtje. Nog snel een schrijven voor we met de klas naar Parijs gaan om het Frans op te krikken en de typische dingen te bezoeken.
Het was hier dus ook Pasen, niet zoveel chocolade eitjes als thuis. Doet men hier niet echt aan mee, je krijgt hier eerder één groot (maar dan ook echt groot) chocolade ei. Wij hadden er 1 hier thuis. De week voor Pasen (Goede Week) heeft iedereen hier vrij vanaf Witte Donderdag, ze noemen dat 'heilige dagen' je gaat dan ook vaak bij familie op bezoek om te gaan eten.
Het laatste weekend van de paasvakantie ben ik gaan slapen bij Juliana, een Rotary-student uit Florida die in Tórshavn woont.Wel grappig dat zij toen al begonnen was met school, blijkbaar was het enkel de Studentaskúlin en Handilskúlin hier in Kambsdalur die twee weken vakantie hadden.

Dan begon school weer, elke ochtend weer vroeg opstaan om naar de les te gaan (geeuw, koffietje kopen in de kantine)
Ik denk dat als ik na mijn uitwisseling moet zeggen wanneer ik het trotst was op mijn taalvaardigheid gaat deze anekdote volgen. Tijdens geschiedenis waren we bezig met de Føroya søga, de lokale geschiedenis dus maar ik vond het net iets meer op een soort van legende lijken aangezien het een soort van doorlopende tekst was die nogal op een verhaal leek. Nu heeft Bergmann de gewoonte om altijd iemand een stuk te laten lezen en die dan te ondervragen over dat stuk. Zegt die toch niet opeens: 'Celien, heb je goesting om een stukje te proberen?'
Euh ja, mij best. Ik lees dus mijn stukje en dan zegt die: ' Ben je zeker dat je nog geen Faeröers kon voor je kwam? Je leest dat evengoed als de rest van de klas' Gevolgd door een applaus door de klas en  een Celien die in de wolken is.
We hadden ook een politiek debat op school. Het zijn hier verkiezingen in het najaar en men moet toch weten wat de punten zijn van de partijen, niet? Ik ben wel blij dat ik de taal zo goed begrijp want het was echt wel interessant. Elke partij had twee personen van hun jongerenfractie gestuurd, dat komt altijd beter over bij jongeren hé, toont dat ook jongeren geïnteresseerd zijn in politiek. (of het was gevraagd, dat weet ik niet)
De twee voornaamste onderwerpen waren de relatie met Denemarken, onafhankelijk of niet en het homohuwelijk.
Het eerst was echt interessant, de Faeröer zijn wel deel van het koninkrijk Denemarken maar zijn autonoom. Ook hebben ze twee vertegenwoordigers in het Deense parlement (ik denk Groenland ook twee maar ik ben niet geheel zeker.) Het enige wat hier duidelijk Deens is, is de politie, je moet ginder naar de politieschool en dan kom je terug naar hier. Ze mogen ook overal aan meedoen onder hun eigen vlag behalve aan de Olympische Spelen, dan is het onder de Deense.
Leuk onderwerp dus om veel bij te leren over het land waar je woont.
Homohuwelijk was het andere onderwerp, wow zo heftig dat ze waren. Je moet weten, mensen zijn hier geloviger dan bij ons, kennen echt stukjes bijbel uit hun hoofd enzo. Ik begrijp dus heel goed dat ze dan ook absoluut niet voorstander zijn van holebi's die trouwen in de kerk, dat was ook heel snel beslist, doen we niet. Maar dat er ook zo heftig gesproken werd over een burgerlijk homohuwelijk, wow, niet verwacht. Op facebook had ik geschreven dat er met figuurlijk scherp werd geschoten, dat was ook zo. De discussie ging zelfs nog verder in de klaslokalen nadien, dat mensen gewoon kunnen zeggen 'dat is fout dat mensen zo zijn' Dat had ik nooit gedacht dat jongeren dat zouden kunnen zeggen,

Vorige zaterdag was het ook Flaggdagur of Vlagdag, dat is de dag waarop men de toestemming kreeg om onder de Faeröerse vlag te varen. Dit jaar was het precies 75 jaar geleden dat ze die toestemming kregen, reken dus maar uit wanneer dat was.
Ja 1940, Denemarken was bezet door de Duitse troepen en hier waren Britse soldaten gestationeerd. De vlag was al ontworpen in 1919 maar werd dus pas tijdens WOII gebruikt.
Die dag hangt iedereen die een vlaggenmast heeft de vlag. Mijn gastmama zei dat als je dat niet deed je de vlaggenmast eigenlijk moet neerhalen die dag. Ik ben 's namiddags naar het cultureel centrum hier geweest, (ik denk toch dat het zoiets is, kan het moeilijk parochiecentrum noemen als het niet samenhangt met de kerk) er was een concert van de hoornclub en dan gaf Sigga een speech over de vlag. Nadien kon je een hapje eten. Ook ben ik even naar het concert van het kinderkoor geweest in het Ribarhús.

We gaan dus naar Parijs met de klas, of toch degenen die Frans hebben. Om dat te kunnen betalen is er geld nodig, veel geld (Atlantic is vreselijk duur voor degenen die met de vlieger ooit naar hier willen komen)
Om dat geld te bekomen hebben we verschillende dingen gedaan, caketombola en oude spullen verkopen in november (heb ik toen over geschreven.) Nu hebben we vis verkocht en dat brengt hier veel geld op. Nadeel, we moesten een deel van de vis zelf nog bewerken (lees: in stukken snijden) Dat waren wel enkel de vishoofden voor de lippum en kjálkum (keel? en kaken van de vis)


(takk Rebekka fyri myndir)
Leuk dat we het samen deden, hield echt de sfeer erin met al die enge vissenogen op de tafel.

Ik ga proberen een mooie post te schrijven over onze avonturen in Parijs en ik kan je al zeggen dat Hanna (leerkracht Frans) al tegen mijn gastmama heeft gezegd dat ze heel blij is dat er iemand mee gaat die Frans kan. Jawadde, ik ben benieuwd wat dat gaat geven hoor.

maandag 6 april 2015

Ting

Hey iedereen,
Ja het is misschien nog eens tijd om iets op mijn blog te schrijven, niet dat er zo verschrikkelijk veel gebeurd is sinds het laatste bericht. Het wordt weer licht (yay eindelijk!) en we zijn hier ook praktisch omvergelopen door toeristen die naar wolken kwamen kijken. X-Factor was ook nogal aanwezig in het leven hier de afgelopen weken.
Het weer is nog steeds geweldig afwisselend met zo nu en dan een sneeuw of hagel tussen de regenbuien.
De totale zonsverduistering is wel het meest spectaculaire van de afgelopen maand en misschien ook wel van gans mijn tijd hier. De manier waarop iedereen er toch op de een of andere manier mee bezig was en hoe het ook wel het leven hier wat beïnvloede. Zo waren we thuis er ook soms over bezig, binnen een maand/zoveel dagen is het zover, waar gaan wij kijken, hoe met school etc.  We hadden die vrijdag vrij van school maar we spraken er wel over, bijvoorbeeld de dag ervoor. Degenen die in Runavík, Toftir, Nes enzo wonen kwamen de klas binnen al pratend over de cruiseschepen die er in de haven lagen. Eigenlijk gans die week kon je overal toeristen zien, als je met de bus naar huis reed na school stonden er mensen gewoon foto's van de lucht te nemen of als je hier in het dorp wandelde.
Nu over 20 maart: de avond ervoor had ik met Valters afgesproken om met een groep hier een berg op te wandelen. We spraken af om 7u 's morgens, doordat het op dat moment aan het regenen was werd er besloten om nog wat te wachten en het weerbericht in de gaten te houden, het nu niet echt zo slim om hier te gaan wandelen in de gietende regen als je weet dat het steil kan zijn en glibberig op de stenen. Maar goed, het weer zou beter worden dus we vertrokken. Het regende nog steeds maar het was al een pak minder erg dan ervoor, op het plateau dat halverwege lag en op de top was er wel wind en werd het dus ook echt wel koud. Gelukkig was er koffie en koekjes voorzien voor ons.
En toen was het zover, ze zeiden dat het 9,40 was, Het werd weer donker. Super vreemd gevoel, je hebt het zien licht worden toen je uit je bed kwam, hebt een berg beklommen, je staat daar met een man of 30 en dan wordt het plots donker. Ik heb een filmpje gemaakt van het moment dat het donker wordt, staat op mijn facebook(https://www.facebook.com/video.php?v=10206306556333271&set=vb.1547351715&type=2&theater ) 
Op het moment dat de zon weer tevoorschijn kwam was er een klein gaatje in de wolken en konden de brilletjes gebruiken die we op school gekregen hadden.


Deze foto's zijn gemaakt voor de zonsverduistering, heb je een idee van het weer hier en de hoogte waarop we stonden. Nadien speelde Rúni het Faeroers volkslied op zijn trompet en iedereen (wel behalve Valters en ik, de Deense, Zweedse en Italiaanse toeristen) zong mee.
Ook in Denemarken sprak men over de zonsverduistering, zo deden ze zelfs het weerbericht die dag vanuit Tórshavn.
Ik heb ook deze comic gevonden, het is gemaakt door een Deense artiest en geeft eigenlijk wel goed weer hoe het hier was. http://satwcomic.com/dark-sun
Nog wat leuke feitjes over die dag: De winkels waren dicht tot ongeveer 11u omdat iedereen dan toch met iets anders bezig was.
Er vlogen superveel vliegtuigen rond die dag! 21 ofzo, Vágar had ook al laten weten dat er geen plaats meer was voor vliegtuigen op de luchthaven.
Toen we naar beneden gingen was er plots wel zon.

Nog iets dat belangrijk was en hier leefde de laatste tijd: X-Factor. Ik ben meestal niet geïnteresseerd in dat soort dingen maar als je iemand kent die meedoet kijk je wel. Het was wel een beetje vreemd om diezelfde persoon die met een tas koffie staat te wachten op het begin van de les op tv te zien. Maar goed dat Jógvan het gedaan heeft! Iedereen was steeds aan het praten over zijn prestaties in X-Factor nadien. Het was dus heel normaal om elke week voor je tv te zitten met je gsm en i-Pad in de aanslag om te stemmen. En zoals verwacht bereikte hij de finale en een 2e plaats.
Vorige zaterdag kwam hij dan terug van Denemarken en was er hier in Fuglafjørður een welkomstmeeting voor hem. Er was superveel volk gekomen, ik denk ongeveer 300 mensen ofzo. Jógvan deed een speech en speelde wat liedjes.
Ik vind het wel grappig dat sommigen het super cool en geweldig vinden dat ik een foto heb met de nummer 2 van X-Factor. Wel ik moet zeggen, hier is het doodnormaal dat je die persoon kent, kleine gemeenschap hier hé. Ik ging gewoon even praten met hem, hallo zeggen tegen een vriend.

Ook was er AFS-weekend, heel leuk om nog eens samen te zijn. Het was het weekend dat je de klok moest verzetten naar het zomeruur en omdat onze geweldige vrijwilligers dat vergeten waren hebben we toch een uurtje langer kunnen slapen. Van stiptheid gesproken, haha. We hebben een tripje gemaakt naar Selatrað:
Praten over wat we nog willen doen hier voor we naar huis terugkeren was er ook bij. Het was dus een geslaagd weekend. Zeker toen Jón zei dat we allemaal supergoed Faeröers spraken en ze dus niet konden roddelen over ons zonder dat we het zouden begrijpen.

Zo dat waren de voornaamste dingen die er geweest zijn. Tot de volgende.

woensdag 28 januari 2015

Orsaka

Hallo iedereen,

Mijn excuses aan degenen die vol ongeduld aan het wachten waren op een update van deze blog.

Eerst verder gaan met mijn fotoreeks voor kerstmis.

Warme chocolademelk, zo lekker toch. Zeker nu het winter is en het sneeuwt buiten. 

                                         
           De laatste les Frans voor de vakantie, Hanna had zelf madeleines gebakken en meegebracht.


Laatste keer avondschool van het jaar, of toch voor de kerstvakantie. Er was weer wat sneeuw gevallen toen ik naar huis wandelde.


Gezellig thuis zijn.


Post ontvangen in leuk, zeker als het een doos koekjes is.


De kerstboom is ook versierd.




Gekregen van mijn klasgenoten voor Kerstmis, ik ben er zo blij mee.


Kerstvakantie, eindelijk tijd om wat bij te slapen. Of dat dacht ik toch toen het begon.


Yay, eindelijk een card reader gekocht. Nu kan ik weer foto's uploaden.


Kerstverlichting, hangt hier overal.


Genomen op kerstavond toen we naar de kerk vertrokken. De zon was alweer onder.

Nu wat meer informatie over kerstavond, dat is dus de dag die hier het meest gevierd wordt. We vertrokken om kwart voor drie naar de kerk, de viering begon half vier ofzo maar kerstavond is de dag dat echt IEDEREEN naar de kerk gaat.
Na de viering, die dus heel anders was dan thuis: veel zingen enzo. Terug thuis stond het vlees al in de oven en hebben we 's avonds eend en gans gegeten met gekarameliseerde patatjes. Als dessert was er rís á la mande, soort van rijstpap, hier steekt men ook een amandel in één van de porties en worden die rondgegeven door iedereen zodat niemand weet wie de amandel heeft. Tijdens het eten moet je niet laten merken dat je de amandel hebt en krijg je nog een extra geschenk.
Daarna hebben we de pakjes van onder de kerstboom gehaald en uitgedeeld.

Dit zijn mijn kerstcadeautjes. Het is leuk om zo veel te krijgen maar ik voelde me toch een beetje ongemakkelijk omdat ik het niet gewend ben om zo veel pakjes te krijgen.

Kerstdag was het weer eten met de hele familie, nu was het gefermenteerd schaap. Gelukkig was er nog gans van de dag ervoor aangezien het was bereid in de oven en niet gekookt. Gekookt kan ik het eten omdat de smaak dan minder sterk is.

De dagen erna was vooral gaan eten bij familie en wachten op die andere feestdag. Nieuwjaar hier is toch wat anders als thuis. Iedereen mag vuurwerk afvuren en daar begint men dan ook op tijd mee. Er waren dus al enkele dagen voor oudjaar knallen te horen en vuurwerk te zien.
Na het eten, lambakjøt, hebben we op televisie naar het jaaroverzicht gekeken op de Faeroerse tv. Ze gaven ook die ene sketch die ook bij ons wordt uitgezonden: van die gravin die dineert met haar butler en dat die butler voor de dode gasten moet drinken en dus heel dronken is op het einde. (Dinner for two, takk mama)
Om middernacht leek het hier wel wat op een oorlogsgebied: zo veel knallen in de lucht. Echt overal werd er vuurwerk afgeschoten. Aan de haven bij de boten en ook bij het helikopterplatform schoot men van die waarschuwingspijlen af, heel cool om te zien eigenlijk, rode bollen die stil in de lucht hangen.





De week na nieuwjaar begon school weer. Alleen was het nu ook echt winter geworden met de passende stormen. Dit betekend: bij belachelijk veel wind rijden de bussen niet meer en is er dus ook geen school. Leuk als ze dat 's morgens op de radio zeggen als je aan het ontbijten bent, minder leuk als ze niets zeggen, er veel wind en sneeuw is en je toch naar school moet en ze daar zeggen dat er een storm is en men niet weet wanneer de bussen terug gaan rijden en je dus naar huis kan.
Ook is sinds de jaarwisseling de stroom al een paar keer uitgevallen, neen dat is niet zoals jullie een black-out hebben, hier is dat over het ganse land behalve de zuidelijke eilanden aangezien zij een aparte centrale hebben.

Ook was het mijn verjaardag, ik had mijn ouders gevraagd of ik Belgische bieren mocht kopen zodat vrienden konden proeven. We hadden brownies gebakken, chocomouse en fruitsla gemaakt. Ik had al mijn klasgenoten uitgenodigd. Helemaal voorbereid op een geweldige verjaardag dus.
Ik wist wel dat men hier niet heel stipt is, heel normaal om 30min later te komen, vooral bij de jeugd. Maar dit had ik niet verwacht: 3 hadden laten weten dat ze niet konden komen. Degenen die kwamen, kwamen meer dan 2 uur te laat. Ok Ása kwam van een ander verjaardagsfeestje dus zij kwam toen ze kon. We hebben ons wel geamuseerd met z'n vijven, dat bewijzen de foto's op facebook wel.



De laatste dagen/ weken is er ook sneeuw. Er valt sneeuw en dan smelt die weg.







tot de volgende.